Jak u Orwella, tylko gorzej.
Korea Północna - praktycznie ostatni bastion komunizmu na świecie. Dla ludzi z krajów demokratycznych - relikt, chory system, z którego trochę się naśmiewają, a trochę się go boją. Jak jednak wygląda życie w tym państwie, z perspektywy jego mieszkańca? Tego już nie tak łatwo się dowiedzieć, lecz Barbara Demick stara się to czytelnikowi jak najlepiej przybliżyć.
Reportaż opisuje życie sześciu uchodźców z tego zadziwiającego kraju. Różni ich wszystko: wiek, płeć, status społeczny, lecz łączy jedno - wszystkim im udało się uciec z koszmaru, jakim było życie pod rządami Kim Ir Sena i jego następcy, Kim Dzong Ila.
Opowiadając ich historię, autorka wprowadza nas w realia codziennego życia w Korei. Szczegółowo opisuje, jaki reżim nałożony jest na jej mieszkańców, jak bardzo muszą oni pilnować każdego słowa i zachowania, bo wszystko może zostać bezlitośnie użyte przeciwko nim. Od początków podzielonej Korei, względnie dobrych warunków za czasów Kim Ir Sena, poprzez rozpacz narodową po jego śmierci i potężną klęskę głodu, która po niej zapanowała, coraz lepiej poznajemy ten kraj. I coraz bardziej się dziwimy, jak to możliwe, że w XXI wieku, może istnieć państwo, w którym czas zatrzymał się w latach 60. wieku poprzedniego. Czytamy o porażającej wręcz biedzie, ludziach, umierających masowo na ulicach, szpitalach, do których należy przynieść ze sobą swoje własne leki i jedzenie, o drzewach ogołoconych z kory, która pozwalała oszukać głód. Idea państwa, w którym bezpieka pilnuje, czy człowiek odpowiednio mocno rozpacza po śmierci ukochanego przywódcy, kojarzy się nieuchronnie ze światem przedstawionym w "Roku 1984" Orwella, jednak mroki odciętej od elektryczności Korei Północnej są od niego o tyle straszniejsze, że istnieją naprawdę, a nie tylko w głowie autora.
Jakkolwiek trudna nie jest to książka, pozostaje ona bezcennym źródłem wiedzy o tym jednym z najbardziej tajemniczych miejsc na Ziemi. Napisana z szacunkiem do postaci w niej przedstawionych, jest wartą przeczytania pozycją, która otwiera oczy na coś, co wcześniej trudno było sobie nawet wyobrazić.
10/10
5/5
0 komentarze:
Prześlij komentarz