O miano głównej bohaterki piątej części Jeżycjady walczą przez całą książkę dwie postaci - osiemnastoletnia Kreska oraz sześcioletnia Genowefa. Ta pierwsza, uczennica liceum, od czasu kiedy jej rodzice zniknęli (w czym ówczesna władza zdaje się mieć wydatny udział), mieszka z dziadkiem. Jej rola w tej opowieści ogranicza się do delikatnej przemiany duchowej oraz ciągłych westchnień do niejakiego Maćka Ogorzałki. Druga z kolei postać jest osobą wielce tajemniczą. Zjawia się codziennie u innej z jeżyckich rodzin, wprasza się "na obiadek" i nierzadko miesza w życiu rodzinnym w sposób znaczący. Nikt nie wie, kim jest to dziecko i gdzie są jego rodzice. W założeniu, Czytelnik nie wie tego również, choć zagadka ta jest w praktyce banalnie prosta do odgadnięcia.
Fabuła więc w "Opium" szwankuje. Czy jest to więc książka zła, albo przynajmniej kiepska? Zdecydowanie nie. Tym razem, Musierowicz skupiła się na zarysowaniu tła społecznego, przedstawieniu umęczonych systemem ludzi, którzy dzień po dniu szukają sposobu na poradzenie sobie z przytłaczającą rzeczywistością. Radzą sobie, lub nie, w różny sposób, a ich starania są tym, co w tej części serii jest godne uwagi.
Nie jest to najlepsze dzieło Autorki, zdecydowanie nie. Ale pewnej przyjemności z lektury, odmówić mu nie można.
7/10
3/5
0 komentarze:
Prześlij komentarz