42. "Trójka do potęgi" - Grzegorz Miecugow

To było moje drugie podejście do prozy pana Miecugowa i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że było to podejście ostatnie. Po lekturze "Przypadku" myślałam, że przetrwałam najgorsze i że negatywnie się mnie zaskoczyć już po prostu nie da. A jednak. Dziennikarzowi udało się dokonać niemożliwego.

Nie jestem w stanie opisać wszystkich niedoróbek, błędów i przeszkadzających w czytaniu niby-nie-błędów. A nawet gdybym była, to chyba nie ma co się pastwić. Książka jest po prostu słaba i tyle. Bo nawet pomijając, jak nieprzyjemnie się ją czyta, nie sposób przejść obojętnie wobec fabuły, która jest... no, lekko mówiąc, naciągana. A ja naciągania w literaturze bardzo nie lubię.


2/10