Można dyskutować na temat tego, czy ta książka to arcydzieło, czy nie. Czy autor wykazał się niesamowitym kunsztem, czy wynudził czytelnika praktycznie na śmierć. Jedno nie ulega wątpliwości - "Rok 1984" przeraża. Porusza czytelnika na tak wiele sposobów, że każdy znajdzie coś dla siebie.
Niektórym dreszcz po plecach wywoła wizja świata bez miłości jako takiej, rzeczywistości, gdzie nawet ciepłe uczucia są sposobem na walkę z systemem. Komuś innemu łzy z oczu wyciśnie dziecko, bez skrupułów donoszące na swoich rodziców i z najszczerszą radością uczestniczące w publicznym wieszaniu wrogów Partii. Mnie poraziła świadomość, że nie ma człowieka nie do złamania. Że każdego można postawić w sytuacji, gdzie ani miłość, ani przyjaźń, ani rodzicielstwo nie będzie miało znaczenia. Każdy ma w sobie cząstkę, która w konkretnej sytuacji czyni go bezbronnym, która sprawi, że przy odpowiednim bodźcu zamieni się w zwierzę, które zawyje "Zróbcie to jej, a nie mnie!" i będzie tego pragnąć z całych sił.
I choć z powodu pewnych, w moim odczuciu, niedociągnięć w formie, nie daję 10, dawno nie czytałam czegoś, co wstrząsnęłoby mną aż tak głęboko.
9/10
0 komentarze:
Prześlij komentarz